9 Ağustos 2009 Pazar

Seattle'da yelken gunleri...

Gecenlerde on gun kadar Seattle’daydim. Bu gezinin esas amaci Caglar’i ziyaret edip beraber yelken yapmak idiyse de, bir gunumu de University of Washington’un arastirma gemisinde gecen Haziranda biraktigimiz ekipmani geri Delaware’ye kargoya vermekle gecirdim. UW nun gemisinin adi R/V Thomas Thompson, asagidaki resimde kampusteki evinde goruluyor ve eminim acikdenizlere cikmak icin gun sayiyordur. Baska bir yaziya R/V Thompson maceralarini birakalim ve yazimizin esas konusuna, Seattle da suyun uzerinde gecen on gunu anlatmaya basliyalim.


Duck Dodge a giderken R/V Thompson'un yanindan geciyoruz...

Efendim bu on gune uc yaris ve bes gunluk bir seyir sigdi kisacasi. Bu yazida yarislardan bahsedecegim, uzun seyiri de yakinda yazacagiz. Seattle cok denizci bir sehir. Zaten Caglar’in onceki blog yazilarini okuduysaniz biraz fikriniz vardir. Biyoteknoloji, yazilim gibi yeni endustrilerin toplastigi bu kentte herkes bir sekilde bos zamanini suyun uzerinde geciriyor. Kentte birkac adet ust duzey marina var, bunun disinda heryer bir cesit iskeleye sahip.

Seattle Puget Sound denen, irili ufakli bircok koya ve limana ev sahipligi yapan bir ic deniz kenarinda kurulu. Dolayisiyla birkac gunluk yelken seyirleri icin ideal bir yer, bizim guneybati kiyilarimiz gibi. Bu da yetmezmis gibi kentte her gun saat 6-7 gibi bir yerlerde yelken yarisi var. Bu yarislarin en geyik olani, her Sali gunu vuku bulan. Duck Dodge denilen yaris. Caglar su linkte bu yaristan detayli bahsetmis. 100-150 kadar, irili ufakli bircok tekne avuc kadar suda yarismaya calisiyor, yaristan sonra da tekneler birbirine baglanip parti yapiyor. Parkur gayet kisa, yaris neredeyse yarim saatte bitecek ruzgar varsa. Orada bulundugum ilk Sali gunu ilk Duck Dodge uma katilma sansi buldum. Teknemiz 26 feetlik Rascal, skipper Kerem Kaptan. Bana Cenova trimi dusuyor, Caglar da ana yelken trimini yapacak. Teknede toplam on kisiyiz, adim atacak yer yok. Start aninda biraz geride kalmisiz, bu yarista geride baslayinda sonra arayi kapatmak sansi pek olmuyor, ama kimsenin de umurunda degil zaten, herkes keyfine bakiyor. Yine de dokuzuncu olmayi biliyoruz.


Caglar Stomp Dancer'in dumeninde...

Ertesi gun, yine bir yaris. Bu kez “Carsamba Serileri” ne katilacagiz. Bu yaris Duck Dodge gibi sehir icinde degil de acikta, Puget Sound’da gerceklesecek. Tekne 33luk Stomp Dancer. Teknemizin sahibi Andrew kaptan ve esi Racquel hanimefendi cok seker ve misafirperver insanlar. Andrew kaptan Amerikanin “icinden”, bizim deyisimizle bir kizilderili. Cok calismis, isini gucunu oturtmus, teknesini almis. Andrew kaptan icinde Caglar’in da bulundugu bir takim kurmus, her hafta duzenli yarisiyorlar. Ben yine cenova trimi yapiyorum ama dogrusu makine gibi calisan takimda biraz siritiyorum. Bu yaris sirasinda sanirim hayatimda yaptigimdan daha fazla tramola atmisimdir, baya iyi bir idman oluyor aslinda bu yaris olayi. Kaptanimizin dedigi kadariyla bu ekip en iyi yarisini cikartmis, ancak bu performans yine de dereceye girmeye yetmiyor.

Pruva ekibinden Greg ile Whitney...

Yine pruvada Ernesto efsanevi bir performans sergiliyor...

Andrew Kaptan'in yaris sonunda keyfi yerinde.

Komite teknesi dubalari toplamis marinaya geri donuyor...

Racquel de mutlu - ana yelken trimi ondan soruluyor...

Bu yarisin ardindan biz Caglar ilen yine Rascal ile 5-6 gun kadar surecek seyrimize cikiyoruz. Seyir planinda ufak bir degisiklik yapip, gelecek Sali gunu tekrar Duck Dodge a daha kucuk bir ekiple katilmaya karar veriyoruz. Planimiz da tikir tikir isliyor, bes gunun ardindan Seattla a geri donup Caglarin ev arkadasi fizikci Can, onun Istanbuldan gelen arkadasi Cihan ve pruva gozculugu (bowman) icin bir hafta onceki ekipten Whitney i alip tekrar Lake Union’a geliyoruz. Birkac tramola deniyoruz, simetrik balonumuzu hisa ediyoruz, hersey tikir tikir calisiyor masallah. Bu gazla start hattinin onunde dolanmaya basliyoruz. Tam bu sirada megersem en buyuk tekneler icin start verilmis, biz de bunlara aksi yonde ilerliyoruz, start hattina gereksiz erken gelmisiz. Ozellikle Mata Hari adli tekneden epeyce azar isitiyoruz. Zaten birkac dakika once bunlarla bir catisma durumu olmustu, simdi de onlerini kesmisiz!. Neyse, bizim start da veriliyor, kotu bir start almiyoruz, guneydeki dubaya varirken de kotu yarismiyoruz. Bu sirada Whitney ve ben balonu iskeleden hisa edecek sekilde hazirliyoruz. Dubayi donuyoruz, bu sefer de balonu sancaktan hisa etmemiz gerektigini goruyoruz. Herseyi tekrar ayarladigimizi sanip balonu basiyoruz, ancak balon gonderi yanlis tarafta! Biz balon gonderininin oryantasyonunu degistirene kadar tehlikeli bir bicimde surukleniyoruz, yine Mata Hari’ye dogru! Dogrusu 100 tekne icinde surekli basimizi bu tekneyle belaya sokmak kolay is degil. Neyse ki ruzgar hafif, birsey olmuyor. Tabi bu arada sonunculuga dusuyoruz. O noktadan sonra serefli bir yenilgi icin yine de yarisi bitiriyoruz ve parti icin diger teknelere baglaniyoruz.




Duck Dodge oncesi Lake Union'da isinma turlari atarken...


Yaris oncesi tekneyi orsada eglendirip, birkac tramola atiyoruz...


Teknemiz Rascal... Balon indirilmis, finishe dogru ilerliyoruz...

Yaris sirasinda canli muzik bile dinlemek mumkun...

Whitney ve Can...

Sonuc olarak, yarislara duzenli bir bicimde katilmanin insana cok seyler kazandiracagini dusunuyorum. Hele isten cikip yarisa gitme olayina hasta oldum, Seattle gibi bir yerde yasarsaniz boyle bir rutininiz olabiliyor iste…